آکدیان، بابلیان و آشوریان همچون پیشینیان خود رسوم باستانی از جمله نوروز را جشن می‌گیرند و فرهنگ و زبان و آداب و رسوم خود را در طی هشت هزاره حفظ کرده‌اند. در یک قرن گذشته آشوریان (و کلدانیان که خود را نوادگان بابلیان می‌دانند) به طور پیاپی قربانی نسل‌کشی‌ها شده‌اند.
امروز نزدیک به پنج میلیون آشور- کلدانی (مجموع نسطوریان، آشوریان، کلدانیان و آرامیان) در ۲۷ کشور جهان سکونت دارند. عراق، سوریه، ایران، لبنان و ترکیه که از مناطق اسکان اولیه آنان به شمار می‌آیند، امروزه شاهد مهاجرت گسترده آشوریان است.
ایالات متحده با میزبانی ۱۰۰ هزار آشوری، بیش از عراق، موطن اصلی این اقوام بین‌النهرینی، رکورد‌دار است. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در سال ۲۰۰۷ تخمین زد که یک سوم جمعیت یک میلیون و ۸۰۰ هزار آواره عراقی را آشوریان تشکیل می‌دهند.
این رقم پس از پیشروی دولت اسلامی به استان نینوا و شهر موصل (مناطقی با بیشترین جمعیت آشوری و کلدانی در عراق) در سال ۲۰۱۴ بسیار بیشتر شد، به طوری که آخرین آمار حکایت از آوارگی و ترک موطن ۶۰ درصد ساکنان این مناطق دارد که عمدتا آشوری و کلدانی هستند.بر اساس گزارش‌های سازمان ملل بیش از ۱۳ درصد پناهجویان عراقی را در کمپ‌های پناهندگی اردن، لبنان و ترکیه، آشوریان تشکیل می‌دهند.
آشوریان و عمدتن کلدانیان، اولین قربانیان فرقه‌گرایی اسلامی در عراق بودند. از سال ۲۰۰۳ تا پیشروی دولت اسلامی در سال ۲۰۱۴ شمار آشوریان و کلدانیانی که در بمب‌گذاری‌ها یا در خانه‌ها، محل کار، کلیساها و محله‌های‌شان کشته شدند یا به دست گروه‌های اسلام‌گرا ربوده یا بی‌خانمان شدند، آن‌چنان نگران‌کننده شد که مجامع حقوق بشری اعلام کردند «نسل‌کشی و پاک‌سازی قومی جدید آشوریان آغاز شده است.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر